W zaledwie kilka miesięcy od światowej premiery „Drive My Car” stał się już filmowym fenomenem, który podbija świat. Trzy nagrody na Festiwalu w Cannes, w tym za najlepszy scenariusz, Złoty Glob dla najlepszego filmu nieanglojęzycznego, niemal pewny Oscar dla najlepszego filmu międzynarodowego oraz nominacja w głównej kategorii – to tylko kilka z wielu laurów, jakie ten poruszający, misterny dramat zdobył do tej pory.
Film Ryūsuke Hamaguchiego to mistrzowska ekranizacja opowiadania Harukiego Murakamiego z tomu „Mężczyźni bez kobiet”. Japoński reżyser zabiera nas w filmową przejażdżkę legendarnym czerwonym Saabem 900 Turbo, podczas której nie ogranicza się do doskonałego przekładu na język kina tajemniczej, uwodzicielskiej aury książek Murakamiego. Hamaguchi rozwija zaczerpniętą z nich historię, tworząc na jej bazie własną opowieść o sekretach, zdradzie, wychodzeniu z życiowych ról, i o mężczyźnie, który kogoś stracił.
Hamaguchi z zachwytem przygląda się życiu, w którym ludzkie losy krzyżują się, plączą i prostują, jak boczne drogi, miejskie ulice i estakady autostrad. Choć „Drive My Car” wiezie potężny emocjonalny ładunek, to reżyser trzyma kierownicę tak pewną ręką, że – jak mawia główny bohater – „prawie nie czujemy grawitacji”. Opowiadający z niebywałą lekkością o samotności i traumie, pełen czułości dla swoich kruchych bohaterów, pozwalający im doświadczyć bliskości, którą i my czujemy się obdarowani, Ryūsuke Hamaguchi wyrasta nie tylko na godnego następcę japońskich mistrzów pokroju Ozu, ale i na jednego z najważniejszych artystów światowego kina.
[Źródło opisu: Gutek Film]
Prelekcja i prowadzenie debaty:
Dr Marta Tymińska – wykształcenia psycholożka i kulturoznawczyni. W swojej pracy naukowej skupia się przede wszystkim na grach cyfrowych i ich kulturotwórczej roli. Rozprawa doktorska poświęcona była studiom nad awatarami, bada również opowieści transmedialne, gry niezależne oraz relacje pomiędzy graczem, awatarem a emergentną narracją gier. Napisała kilka tekstów poświęconych kulturom fanowskim, jak również chętnie sięga po tematykę mangi i anime. Pracuje na Uniwersytecie Gdańskim na stanowisku adiunkta w Zakładzie Filmu i Mediów. Organizatorka wydarzeń poświęconych popkulturze (Pasja Minicon w Gdyni), animatorka kultury lokalnej, członkini Stowarzyszenia Arteria oraz aktywistka równościowa. W kinie ceni sobie przede wszystkim animacje w każdej formie. Edukatorka filmowa dzieci i młodzieży (a niekiedy osób w wieku senioralnym) od 2009 roku. Współpracuje z Nowymi Horyzontami Edukacji Filmowej oraz Akademią Filmową Multikina. Niedawno brała udział w „Spacją się skacze”, gdzie opowiadała o społecznym wpływie gier. Prywatnie, wielbicielka papug, podróży, powieści (SF, fantasy, YA) oraz kuchni roślinnej.
